Klinische studie resultaten losmapimod

Voor meer informatie zie ook het recente persbericht van Fulcrum Therapeutics.

Op 24 juni 2021 heeft Fulcrum Therapeutics de resultaten bekend gemaakt van hun ReDUX4 klinische studie waarin de veiligheid en effectiviteit van losmapimod, een mogelijke therapie voor patiënten met FSHD, werd getest. Losmapimod remt een specifieke groep eiwitten, de “p38 MAP kinases”. In eerdere jaren hebben Fulcrum Therapeutics (link) en een onderzoeksgroep van Saint Louis University (link) laten zien dat behandeling van cel- en diermodellen met losmapimod de aanmaak van het DUX4 eiwit dat schadelijk is voor spiercellen onderdrukt.

De ReDUX4 klinische studie was een gerandomiseerde, dubbelblind, placebo-gecontroleerde klinische studie waaraan 80 patiënten met FSHD deelnamen. Voor een periode van 48 weken namen de deelnemers twee keer per dag een losmapimod tablet of een placebo (nepmedicijn) tablet in. Zowel voor, tijdens, als na de studie werden de deelnemers gevolgd. Zo werden spierbiopten afgenomen, ondergingen de deelnemers MRI scans van hun spieren, werden testen uitgevoerd om spierkracht en spierfunctie te bepalen, en vulden de deelnemers vragenlijsten in.

De belangrijkste bevindingen van deze klinische studie zijn:

  • Geen van de deelnemers is eerder met de studie gestopt vanwege bijwerkingen. Bijwerkingen die gemeld werden waren bijna altijd bijwerkingen die maar door één patiënt gemeld werden en waren waarschijnlijk niet het gevolg van de inname van losmapimod.
  • Terwijl een deel van de patiënten uit de placebo-groep aangaf dat ze achteruit waren gegaan tijdens de studie, gaf geen van de patiënten uit de losmapimod-groep dit aan. Bovendien gaven meer patiënten uit de losmapimod-groep aan dat ze zich beter voelden aan het einde van de studie.
  • De hoeveelheid DUX4, en de hoeveelheid eiwitten waarvan de aanmaak door DUX4 wordt bevorderd, veranderde niet in de spieren door het gebruik van losmapimod. Dit was verrassend, want men had een afname in de hoeveelheid DUX4 in de spieren van de losmapimod-groep verwacht. De aanwezigheid van DUX4 in de spieren blijkt echter zeer variabel te zijn; zelfs in een aangrenzende spierbiopten kunnen verschillende hoeveelheden DUX4 gemeten worden. Een belangrijke conclusie van deze klinische studie is daarom dat het meten van DUX4 in de spieren geen goede uitkomstmaat is.
  • De toename in de hoeveelheid vet in de spieren aan het einde van de studie was lager in de losmapimod-groep dan in de placebo-groep.
  • Patiënten uit de placebo-groep hadden meer tijd nodig om op te staan uit een stoel, vervolgens een paar stappen te zetten, en weer te gaan zitten in hun stoel.
  • De “Reachable Workspace” meet hoe goed patiënten de spieren in het bovenste deel van hun lichaam kunnen gebruiken. De achteruitgang met betrekking tot de Reachable Workspace was geringer (er was zelfs soms een toename te zien) in de losmapimod-groep dan in de placebo-groep.
  • Metingen aan de schouder- en enkelspieren lieten zien dat de losmapimod behandeling tot een kleinere afname in spierkracht leidde. Voor sommige spieren zag men aan het einde van de studie zelfs verbeteringen in spierkracht in de losmapimod-groep.

De data zijn veelbelovend; het lijkt erop dat losmapimod het FSHD ziekteverloop kan vertragen en misschien zelfs stoppen. Fulcrum Therapeutics zal nu overleg voeren met de FDA (Food and Drug Administration) en EMA (European Medicines Agency) om te bepalen of versnelde toelating van losmapimod tot de markt mogelijk is of dat er nog extra klinische studies nodig zijn.

Auteur: Dr. J.C. de Greef, FSHD Stichting

Share This

Copy Link to Clipboard

Copy